So long, Farewell, Aufwiedersehn, Goodbye

Jaja, het zit er dan nu toch echt bijna op! Morgen vlieg ik terug naar Nederland, waar ik vrijdagochtend om 5.50 uur land. Jaja, lekker vroeg, wat vooral erg door Hielke gewaardeerd wordt, aangezien hij de gelukkige is die me mag ophalen :D
De laatste 3 weken waren wederom heerlijk! Na m’n laatste verslag in Rotorua ben ik door gereisd naar Raglan, waar ik geprobeerd heb om te surfen… Erg grappig, maar ik weet nu wel dat surfskills niet bij mij aangeboren zijn… Maar goed, het was een leuk ochtendje les en dus heb ik de volgende dag maar weer een poging gedaan. Vanuit Raglan ben ik via Auckland doorgevlogen naar Christchurch, waar Anna (vriendinnetje, Overijssel) aankwam. Ze had namelijk besloten dat iemand mij toch op moest halen, en dan kon ze net zo goed even 3 weken vakantie nemen :D
Met Anna heb ik wederom een rondje zuidereiland gedaan. Vanuit Christchurch zijn we naar het noorden gegaan en hebben we bij Cape Farewell een heerlijk middagje paardgereden. Echt super mooi, met mooi uitzicht over Farewell Spit en de zeeën aan weerskanten van dit lang gerekte stukje land. Ook hebben we Abel Tasman National Park nog een keer bezoekt, het blijft mooi, dus zeker geen straf voor mij. Vanaf het noorden zijn we via de westkust naar beneden gegaan en hebben we Fox Glacier bewandeld. Erg gaaf zo’n gletsjer! Had in het begin zoiets van: ik hoef toch geen gletsjer te gaan wandelen, ik ga altijd op wintersport; sneeuw en ijs genoeg! Maar goed, iedereen die ik sprak was er zo van onder de indruk, dat ik ook maar een poging heb gewaagd en het was de moeite waard!
Vanuit Fox Glacier zijn we doorgereden naar Queenstown, waar ik (anna was ziek) een avondje de kroeg in ben gegaan met Gaz, een jongen die we nog kennen uit Palmerston North. Erg leuk om hem ook weer eens te zien en leuk om weer eens in een fatsoenlijke kroeg te staan. Ook in Queenstown hebben we nog even paardgereden, wat natuurlijk moest van Gail (daar waar ik 2 weken gewerkt heb), en waar ik weinig problemen mee had!
Na 2 daagjes zijn we door gereden naar Manapouri. Hier hadden we het meest briljante hostel ooit! Het bestond in plaats van kamers uit verschillende houten (blok)hutten, die op een heuvel stonden, welke savonds niet verlicht was, wat best lastig was, aangezien het toiletgebouw beneden aan de heuvel was… In de hut had je alleen stromend koud water (met stukjes echte natuur erin…) en 2 gaspitten. Rondom de hut liepen 2 pony’s lekker rond de boel kaal te eten. Briljant toch? Vanuit Manapouri hebben we de doubtfull sound bezocht, waar we een dag gekayaked hebben. Echt indrukwekkend hoor, we waren de enige groep die daar rondzwierf en zijn verder haast niemand tegen gekomen. De Doubtfull Sound was vergelijkbaar met de Milford Sound, alleen dus een stuk rustiger.
Hierna zijn we doorgereden naar Dunedin, een plaats aan de oostkust. Helaas was de Doubtfull Sound me niet in de koude kleren gaan zitten en heb ik in Dunedin vooral veel in bed gelegen om over een klein griepje heen te komen. Wel hebben we daar nog een avondje pinguins zitten spotten en zeeleeuwen gekeken.
Vanuit Dunedin zijn we doorgereden naar Christchurch waar we de auto in moesten leveren. Gelukkig hadden we op het laatste moment nog een hostel kunnen regelen in Christchurch. De stad leek wel in oorlog te zijn. Ons hostel zat aan de rand van het centrum en de straat waaraan het hostel zat was de grens om het centrum mee af te sluiten. Op iedere kruising richting het centrum hielden een aantal millitairen de wacht om te voorkomen dat mensen het centrum in zouden gaan. Maar niet alleen het centrum was getroffen, op weg naar het hostel zagen we genoeg gevolgen van de aardbeving. Wegen die half afgezet waren en grote gaten in zich hadden, huizen en andere gebouwen die volledig verwoest waren, of in sommige gevallen ondersteund werden door allerlei balken in de hoop dat het gebouw niet naar beneden kwam. De riolering was kapot en het water uit de kraan mocht niet gedronken worden. Dit betekende dus dat het water eerst 10 minuten gekookt moest worden voordat het gebruikt mocht worden. De WC mocht alleen gebruikt worden voor plassen, waarna je in plaats van doortrekken er gewoon een beetje chloor overheen moest gooien (alleen als het te erg begon te stinken mocht de wc een keer doorgetrokken worden). Voor de grote boodschap moest gebruik gemaakt worden van een dixi die voor aan de weg stond…
Gelukkig hoefden we maar 1 nachtje in Christchurch te zijn, want we vlogen door naar Auckland om lekker in de Bay of Island uit te rusten. We zouden in Whangarei een snorkeltocht doen bij de poor knights Islands, maar helaas, vanwege het slechte (!!) weer ging dit niet door! Gelukkig knapte het weer snel op en toen we in Pahia aankwamen was het weer lekker zonnig, dus reden genoeg om aan het strand te liggen. Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog wel wat cultureels gedaan, zoals de Treaty van Waitangi (wat erg tegen viel) en Russel bezocht.
Vandaag gaan we weer terug naar Auckland en morgen vliegen we dus terug naar Nederland. Want na 5,5 maand, 2 paar versleten slippers, 10 binnenlandse vluchten en al het heerlijke eten hier, zit de tijd er weer op, en mag ik terug naar Nederland. Ik heb een geweldige tijd gehad, maar zie er ook weer naar uit om jullie allemaal weer te zien. Dit is dan dus ook m’n laatste reisverslag via internet, voor verdere verhalen en foto’s over mijn verblijf hier moet je maar gewoon binnenkort op de koffie komen.
Tot snel allemaal!

Dikke kus!